We woonden als kinderen niet ver van de Dommel. Op Vressel/ Zwijsbergen waren we er in een paar minuten. We speelden dan ook vaak aan de Dommel, bouwden hutten op de oever en vielen er geregeld in.

Een van de verhalen is dat ik, ik zal een jaar of 15- 16 zijn geweest, ging wandelen met enkele neven en nichten. We kwamen via de Vresselseweg en Watermolenstraat aan bij de brug over de Dommel op Wolfswinkel. Ik wilde waarschijnlijk stoer doen en zei dat ik wel over de reling van de brug kon springen en onder aan de brug, vlak langs de Dommel kon neerkomen.

“Dat willen we dan wel eens zien!” was de natuurlijke reactie. Ik nam een aanloop, blijf met mijn achterste been aan de reling hangen, val naar beneden en achterover in de Dommel! Iedereen lachen natuurlijk maar voor mij was het wel heel koud. Het was denk ik herfstvakantie, het was in het najaar. Toen nog heel het stuk naar huis in een nat pak.

Later werd dit verhaal natuurlijk nog vaak verteld op familiebijeenkomsten. Toen ik 50 werd hebben we er nog gewandeld en hadden mijn vrienden en mijn zus een verbodsbord aan de brug gehangen: Verboden van de brug te springen!

Tekst en foto: John van Kuijk