Zij bepaalt het hier, heeft het in haar hand.
Uitgestrekt slaat ze haar arm om het land.

Ze ontleent haar bestaansrecht aan het water,
maar ze lijkt het niet te merken, het ontgaat ‘r.

Vrije vissen vinden bij haar hun huisvesting
en elke kano draagt ze trots als een trouwring.

Helemaal één met haar omgeving, zonder bootje gehuwd.
Het alles wordt tot een lokaal evenwicht gestuwd.

Ik fiets er aan voorbij, maar ik kijk haar na.
Mooi, voor elkaar, vooral mooi voor mij, de Aa.

2019, Rick Terwindt

1e stadsdichter Meierijstad